In de gangen van Praktijkcollege Tilburg klinkt gezellig rumoer. Bestek klettert in restaurant Welkom, pannen pruttelen in de keuken, en verderop ontsnappen houtsnippers vanonder een boormachine. De school bruist. Maar op de eerste verdieping, in een lokaal met grote ramen, heerst rust. Hier geeft Lisanne les. Of beter gezegd: ze geeft hier méér dan les. 

Krap tien jaar geleden was Lisanne (30) nog kapster. Maar steeds vaker droomde ze over lesgeven. “Tijdens mijn kappersopleiding gaf ik weleens les aan eerstejaarsstudenten. Dat gaf me zoveel energie dat het me niet meer losliet.” Ze schreef zich in bij de lerarenopleiding en ging aan de slag in het praktijkonderwijs. “En toen ik hier stage liep, voelde het zó goed dat ik niet meer weg wilde.” Gaandeweg kwam ze erachter: voor deze job ben ik echt geknipt. 

Doeners met een basis

Dat enthousiasme brengt Lisanne nu elke dag mee naar Praktijkcollege Tilburg, een school waar leerlingen leren door te doen. Maar ze hebben ook een theoretische basis nodig: Nederlands, Engels en rekenen bijvoorbeeld. Die basis, daar zorgt Lisanne voor. Maar wél pas op het juiste moment. “Elke dag starten we met de vraag: hoe voel je je?” Want ze weet: sommige leerlingen hebben al veel meegemaakt vóór de les begint. “Eerst zorgen we voor rust: een voorwaarde om tot leren te komen.” 

Gevoel benoemen

Zodra de leerlingen binnenkomen, benoemen ze daarom hun gevoel met emoticons – zoals een smiley. “Dan zeggen ze bijvoorbeeld: ‘Ik voel me geïrriteerd, omdat er net iets gebeurde op de gang.’ Daar praten we dan over.” Door gevoel te benoemen, kan de onrust verdwijnen. In haar rol als mentor leert ze de eerstejaars goed kennen. “Ze komen net van de basisschool: alles is nieuw en superspannend voor ze. Maar binnen een jaar groeien ze uit tot pubers en krijgen ze een speciaal plekje in mijn hart.”

Een voorzichtig zwaaitje

Lisanne ziet haar leerlingen écht. Soms ook buiten de lessen. Zoals die zaterdagochtend bij de voetbalwedstrijd van een leerling. “Hij zat in een moeilijke fase, en ik wist: hij voetbalt vandaag in Drunen, bij mij in de buurt. Dus ik ging kijken.” Voorzichtig zwaaide hij, alsof hij niet wist wat hij ermee aan moest. Maar maandag bleek: hij vond het wél leuk. Hij voelde zich gezien. 

Samen starten

Zelf voelt Lisanne zich ook gezien op Praktijkcollege Tilburg. Elke ochtend start met een teammoment in de lerarenkamer – soms serieus, soms met humor. “Deze momenten met collega’s maken het werk extra leuk”, vertelt ze. In de vijf jaar dat ze hier werkt, heeft ze geleerd haar leerlingen te zien, te horen én de nodige rust te geven. En na schooltijd? Dan vindt ze zelf die rust thuis, bij haar vriend en twee katten. 

“Rust is de basis”